Ο Ηλίας γράφει για το θέμα της φαντασίας (επικεντρωμένο στην επιστημονική πτυχή της), την τεχνολογία και το μέλλον. Η συσχέτιση με το Matrix και το Minority Report, αναπόφευκτη. Κάπου εκεί, ανάμεσα στις σκέψεις του, άφησα και εγώ ένα σχόλιο το οποίο τελικά προέκυψε ως η καλύτερη συζήτηση που είχα σε comments τα τελευταία 3 χρόνια blogging.

Από το άρθρο — που πρέπει να το διαβάσεις — ξεχωρίζω τα παρακάτω κομμάτια:

Κάποτε απορούσα γιατί οι άνθρωποι αγαπούν τα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες. Τώρα μπορώ να τους καταλάβω. Στην αλήθεια των αριθμών κάποιοι βρίσκουν πνευματική ανακούφιση, γιατί η φύση τους είναι σταθερή και απόλυτη, οι αλλαγές τους ελεγχόμενες και πάντα ο συνδυασμός του φέρει κάποιο αποτέλεσμα ακόμα και όταν αυτό δεν είναι το επιθυμητό.

Η φαντασία λειτουργεί αυτόνομα και παράγει εικόνες στο μυαλό μας μέσα από τη διαδικασία της «παρθενογένεσης» ή συλλέγει και συνδυάζει κομμάτια από τις πληροφορίες που λαμβάνουμε καθημερινά και τα νέα αυτά αμαλγάματα προωθούν την ήδη υπάρχουσα γνώση εξελικτικά;

Παραθέτω όλη μας τη συζήτηση στα comments (γιατί αυτός ήταν και ο λόγος του post).

Εγώ:

Δεν ξέρω ποιο είναι το επόμενο big step, αλλά πιστεύω το minority report θα το ζήσουμε σίγουρα. Είτε αυτό είναι καλό είτε όχι. Και το Matrix (ίσως). Αλήθεια, τί είναι το Matrix? :-P

Ηλίας:

Αισθάνομαι ότι το Minority Report έχουμε αρχίσει να το ζούμε, αν και περιμένω το σύστημα πρόληψης του εγκλήματος. Cool and disturbing biotechnology.

Το Matrix! Τι είναι το Matrix; Η πραγματικότητα μας; Ένα όνειρο που τροφοδοτείται από την ενέργεια μας; Το αποτέλεσμα της παράκρουσης του συνόλου της ανθρώπινης συνείδησης; Μια τριλογία ταινιών με πρωταγωνιστή τον Keanu Reeves σε ρόλο bullet-dodger;

Εγώ:

Να πω την αμαρτία μου, το MR δεν το έχω δει ποτέ ολόκληρο, μόνο parts αλλά ξέρω περί τείνος πρόκειται. Συμφωνώ στο cool and disturbing biotechnology. Είναι από τις πιο “ύπουλες” τεχνολογίες at our days. Μπορεί πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθεί both με καλό και κακό στόχο (και ειδικά στον δεύτερο, χωρίς να το γνωρίζουμε πάντα).

Ίσως τελικά το Matrix να είμαστε εμείς. Μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε λόγω της αντίληψης μας περί 3 διαστάσεων, αλλά μπορούμε να την δημιουργήσουμε; Μαζί με AI at it’s finest.

Ηλίας:

Θεωρώ ότι η τεχνολογία από μόνη της δεν έχει ηθικό χαρακτηρισμό. Η δική μας χρήση της δίνει καλό ή κακό χαρακτήρα. Πιο τρανό παράδειγμά από τα blogs στην Ελλάδ δεν υπάρχει. Εμείς γράφουμε γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε και άλλοι τα θάβουν γιατί δεν είναι ποιοτικά. Αυτοί όμως που τα θάβουν βλέπουν μόνο μία πλευρά, γιατί αυτή τη χρήση γνωρίζουν να ακολουθούν.

Μα αναρωτιέμαι πως αλλιώς κάτι το τεχνικό να έχει ηθική χροιά; Και εκεί φίλε μου μπαίνει το AI, καθώς τα σύνορα μεταξύ τεχνητού και φυσικού αρχίζουν να γίνονται διάτρητα. Πάντως αν παρακολουθήσεις τις περισσότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που πραγματεύονται την τεχνολογία του μέλλοντος βλέπεις ότι σε διδάσκουν να αντιμετωπίζεις την τεχνολογία με καχυποψία. Το δραματικό στοιχείο υπερνικά τις πιο πολλές φορές το θετικό και τελικά αυτό σου μένει.

Εγώ:

“Θεωρώ ότι η τεχνολογία από μόνη της δεν έχει ηθικό χαρακτηρισμό. Η δική μας χρήση της δίνει καλό ή κακό χαρακτήρα.” agreed 100%.

Το τεχνικό από μόνο του δεν έχει ηθική χροιά. Αυτός που το κατασκεύασε και οι προθέσεις του έχουν. Τα σύνορα γίνονται όλο και πιο διάτρητα, μένει, πιστεύω, το πως θα τα διαχειριστούμε εμείς. Από το internet και αν θα πρέπει να είναι regulated και censored — έστω και στο ελάχιστο — (που δεν θα πρέπει) μέχρι την “πίεση” σε AI tech corporations σαν κοινωνία ή ότι άλλο προκύψει. We are netizens και, πιστεύω, είναι στο χέρι μας το tech-μέλλον μας.

Όσο για τις ταινιές, μήπως τελικά μπορεί να έχουν και δίκιο; Ως γεγονότα το εννοώ όχι την “καχυποψία”. Τα 90s οι ταινίες μιλούσαν για πόλεμο Ιράκ/Αφγανιστάν και, τσουπ, μετά τα 00s πόλεμος εκεί (ένα τυχαίο παράδειγμα).

Αλλά και πάλι, όλα στο τέλος καταλήγουν πως θα τα κάνουμε εμείς interpret και πως θα τα διαχειριστούμε, καλά ή κακά.

Ηλίας:

“Το τεχνικό από μόνο του δεν έχει ηθική χροιά. Αυτός που το κατασκεύασε και οι προθέσεις του έχουν.” Ακριβώς! Είναι θέμα προθέσεων!

Έπιασες θέμα-φωτιά με τα regulations. Πραγματικά απορώ που είμαστε ίσως η μοναδική χώρα που συζητά την νομοθετική ρύθμιση των blogs. Τι φρούτο είναι αυτό; Εμείς ως netizes δεν έχουμε μάθει να αυτορρυθμίζουμε τους χώρους όπου δραστηριοποιούμαστε; Δεν έχουμε μάθει να επιλέγουμε τις πηγές μας και να μην πιστεύουμε σε λάσπες και προσβολές; Τόσο δύσκολο είναι πια να αποδυναμωθεί το κακής ποιότητας web στην ελληνόφωνη κοινότητα; Απλά δεν πατάς στο link.

Και αν τα δημόσια πρόσωπα στη χώρα μας έχουν πια τόσο πρόβλημα, τότε αυτά στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες τι να πουν που πραγματικά τους ξεβρακώνουν online; Πλαστή ευθιξία.

Εγώ:

Είναι θέμα παιδείας. Προφανώς, δεν την έχουμε (ή τουλάχιστον η πλειοψηφία της κοινωνίας μας). Και αυτό είναι πολύ κακό. Και affects όλους τους τομείς της κοινωνίας μας, από το internet, στην πολιτική, στις αντιλήψεις, στους τεχνοφοβικούς πολιτικούς μας (εντάξει, εδώ εξαιρείται ο ΓΑΠ, this is a fact).

Ήταν σίγουρα η καλύτερη συζήτηση που είχα έως τώρα. Ηλία, ευχαριστώ. :-)